Τύψεις

Ποιοί είναι οι φίλοι μας; Είναι φιλία να μπορείς να ζητάς δανεικά από κάποιον και αυτός να μπορεί να σου τα δώσει, ακόμα και αν ξέρει ότι έχει γίνει από δική σου μαλακία; Ή μήπως να σου κάνει παρέα και να σου δίνει συμβουλές; Ή και τα δύο μαζί; Ή να μπορείς να κλαίς μπροστά του χωρίς να ντρέπεσαι;
Να βλέπεις τις φωτιές να κατατρώνε το σπίτι της ψυχής σου και εσύ να μη θέλεις ούτε να γυρίσεις να το κοιτάξεις. Και μέσα σε αυτό να βρίσκεται ο άνθρωπος που κάποτε αγαπούσες. "Τώρα τρέχω για τη ζωή μου, δε δίνω δεκάρα ούτε για να δώσω καν τη χείρα βοηθείας που θα βγάλει και τον άλλο από το πλοίο που βυθίζεται". Είναι τα πράγματα που αφήνεις και φεύγεις και τους γυρνάς την πλάτη και μετά εμφανίζονται σε κάποια ανύποπτη στιγμή ξανά μπροστά σου. Με φοβίζει λίγο η σκέψη μου, ειδικά όταν μερικές φορές το παρελθόν κάνει τις επισκέψεις του σαν φάντασμα. Τη μιά φορά αθόρυβα, την άλλη με ανατριχιαστικά γέλια, με απόκοσμη ησυχία, σχεδόν πάντα όμως με τρομακτική μορφή. Είναι όπως όταν ξέρεις ότι έρχεται θύελλα, με όλους αυτούς τους κεραυνούς και τις αστραπές που βροντούν στην ψυχή σου. Βλέπεις και πλησιάζουν τα μαύρα σύννεφα της καταιγίδας με τις αστραπές λαμπερές ρωγμές. Κάποια στιγμή αρχίζει ο αέρας και μετά από μερικές ριπές λυσσομανά. (όπως στο εξώφυλλο του Mike Oldfield, Five Miles Out)
Όταν οι άλλοι άνθρωποι είναι μόνοι, ζητούν την παρέα του άλλου. Όταν είμαι μόνος μου κάθεται ο εαυτός μου και του κάνει παρέα. Και δε θέλεις να τραβήξεις το σημα κινδύνου.

Και λίγο πολιτική: ο σοσιαλισμός ή και ο κομμουνισμός εξαρτάται άμεσα από το πόσο βαθειά έχει ο κάθε πολίτης ριζωμένο το συναίσθημα της ατομικής ευθύνης μέσα του. Και αυτό πρέπει να βασιστεί στην παιδεία, να εμφυσήσει τον υψηλό σκοπό του καθενός, σημαντικού και ασήμαντου.
Κομμάτι της ημέρας: Breathe των Pink Floyd,
και ένας πίνακας ζωγραφικής: του Edvard Munch, "η κραυγή"

Μαστίγια και καρότα

Oι παρίες δηλαδή της οικονομικής ζωής της χώρας, δηλαδή οι γιατροί, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εκπαιδευτικοί, ετοιμάζουν κινητοποιήσεις. Απορώ τι γίνεται με τις κινητοποιήσεις των ιδιωτικών υπαλληλων. Αυτοί μάλλον κινητοποιούνται ή όχι ανάλογα με το σε ποιά πλευρά της ψαλίδας των εισοδημάτων κατατάσσονται: λόγω του μαστιγίου της απόλυσης (δεν-μπορώ-να-τα-βάλω-με-το-σύστημα-βρε-αδελφέ) και του καρότου της αύξησης και της προαγωγής(εγώ-θα-γίνω-στέλεχος-μεγάλε). Μέχρι πότε θα είναι αναγκασμένοι να σέρνουν το άρμα Τουλάχιστον αυτή η κυβέρνηση που είναι 20 χρόνια στην εξουσία και καυχιέται για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της βιομηχανίας και τους μηδαμινούς του εισοδήματος, όφειλε να έχει ενισχύσει την επιχειρηματικότητα προσλήψεις στο δημόσιο όπως κάνει για τα μάτια του κόσμου, όσο με τη δια βίου εκπαίδευση, το νοικοκύρεμα των νομοθετικών πλαισίων που αφορούν το επιχειρείν ώστε να μην αλληλοσυγκρούονται και επικαλύπτονται και βάση αυτών την μετέπειτα αναζήτηση επενδύσεων όχι αναγκαστικά από το εξωτερικό, αλλά από την ίδια την οικονομική δεξαμενή της χώρας. Όταν δημιουργηθεί ο πρώτος τέτοιος πυρήνας μικρών επιχειρήσεων που κινούνται με την αιχμή του δόρατος των τεχνολογικών και οικονομικών εξελίξεων, είμαι προσωπικά σχεδόν σίγουρος ότι και οι ξένες επενδύσεις θα έρθουν και το λιμνάζον επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας θα αναγκαστεί να αλλάξει μυαλά. Έχω βγάλει ένα προσωπικό συμπέρασμα: αν προσπαθήσεις να δημιουργήσεις κάτι με γνώμωνα πρώτα το χρήμα, θα αποτύχεις. Αν όμως γνώμωνας είναι το όραμα, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει και το χρήμα, και σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα.

Εκδρομή

Μετά από πολύ καιρό πήγα με εκδρομή με το σύλλογο. & γαμώ τα βουνά, χωρίς πολύ κούραση, συνολικό περπάτημα 5 ώρες, και ταφτόχρονα κατσκήνωση μακρυά απ το μπολιτισμό, υπέροχη (ΚΑΙ ΓΑΜΩ) τις θέες, στο θεσσαλικό κάμπο, στη λίμνη Πλαστήρα, και πολύ καλή φάση στη γκατασκήνωση. Είδα όλους τους συνενόχους στιζ μαλακίες, και χάρηκα. Ελπίζω ναντους ξαναδώ σύντομα.

Αντιπολίτευση (βασικός και προαιρετικός εξοπλισμός)

Το πρόβλημα του ΚΚΕ σήμερα είναι ότι καταδικάζει και αντιτάσσεται ένα πολιτικό-κοινωνικό σύστημα στο οποίο προσπαθεί να γίνει βασικός "παίκτης". Και διερωτώμαι: αν ποτέ το ΚΚΕ γινόταν κυβέρνηση, θα τολμούσε ποτέ να χρησιμοποιήσει εκφράσεις όπως "λαϊκή πάλη", "ταξικός αγώνας"; Ή το επιχείρηματά του θα γινονταν επιχειρηματικά: "για την ισχυρή ανάπτυξη", "για την τόνωση της οικονομίας","για στρατηγικές επενδύσεις"; Οι κουκουέδες έχουν μπλέξει τη θεωρία με την πράξη...
Για να πιάσουμε και τη ΝουΔούλα τώρα...Με "επανίδρυση" του κράτους απαντάμε τώρα στις πατάτες του ΠΑΣΟΚ; Δηλαδή τι σκοπεύετε να επανιδρύσετε αγαπητοί κύριοι; Δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τους νόμους, δεν είναι αρκετά επαρκείς αυτοί που έχουμε ήδη, και ψηφίζονται σωρηδόν και χωρίς (συνταγματική) σύνεση από όλους τους βουλευτές; Στην αρχαιότητα (δε θυμάμαι ποιοί) έλεγαν: "θέλεις να εντυπωσιάσεις τους Έλληνες; φτιάξε νόμους". Δόξα τω Θεώ, η βιομηχανική παραγωγή νόμων καλά κρατεί στη χώρα μας (σε αντίθεση με την πραγματική). Το θέμα είναι ποιός την τηρεί.

Περί υπαρκτού καπιταλισμού

Οτιδήποτε είναι προιόν από κομμουνιστική χώρα ακόμα και αν είναι είδος πολυτελείας (χαβιάρι, πούρα κτλ) αποτελεί για έναν κουκουέ, "απόλαυση μοναδική", λες και δεν είναι προϊόντα για την ολιγαρχία, αλλά κάτι συνηθισμένο, κάτι που οι δύστυχοι κάτοικοι των πρώην κομμουνιστικών χωρών εκείνη την εποχή απολάμβαναν σχεδόν καθημερινά. Ο ηδονισμός στην υπηρεσία του κομμουνισμού.
Το μόνο που κάποιος μεταβλάχος δεν μπορεί να φέρει μαζί με τη Μερτσέντες σαν οικοσκευή από το Λονδίνο όσο είχε πάει για σπουδές ή για ανάλωση πατρικής περιουσίας είναι ο σεβασμός. Δέστε το ζευγάρι που μόλις βγήκε από το πολυτελές κουπέ με τις αγγλικές πινακίδες: μπαίνουν μέσα στο φαστ φούντ γνωστής διεθνούς αλυσίδας (τρώμε επωνύμως, όχι τα σουβλάκια των ιθαγενών), κάθονται με το σκυλάκι-σφουγγαρίστρα στο τραπέζι έξω από το μαγαζί και μόλις τελειώνουν αφήνουν όλα τα αποφάγια τους ελεύθερα να ντα πάρει ο άνεμος. Ήθελα να 'ξερα: στο Westminster, έτσι τα παρατάνε; Το παραπάνω ζευγάρι έφυγε με τη μουσική συνοδεία πρόσφατου σκυλοχίτ σε χαμηλή ένταση.
Τα σκυλάδικα συνήθως είναι κάκιστης λαϊκής αραβικής ή τούρκικης προέλευσης, γιατί οι παραδοσιακές μουσικές άυτών των χωρών κάθε άλλο παρά ρηχές μπορούν να θεωρηθούν. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να τα ξεφορτωθούμε εύκολα, ούτε και το βρίσκω θεμιτό εξάλλου, μιά και όλοι οι λαοί έχουν κιτσάτη μουσική που βρίσκεται στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Δεν έχουν όμως καμία θέση δίπλα στη Λυρική, τις κοσμικές εμφανίσεις τυφλών τροβαδούρων, σέξι βιρτουόζων βιολιστριών, εκκεντρικών μάγων των συνθεσάιζερ και ιδιοτελών μουσικών σωτήρων της Κύπρου. Και ιδίως όταν μονοπωλούν τα δελτία ειδήσεων.

Επιστροφή

Γειάάάά σας... ελπίζω να μη σας έλειψα. Ήμουν διακοπές και δεν είχατε νέα μου. Δεν τα πέρασα και άσχημα. Αν δεν είχε πεθάνει και ο θείος μου ο Χρήστος... Συνέβη στις 8 Σεπτεμβρίου το βράδυ στο χωριό. Πήρε τηλέφωνο στις 03:30 η θεία μου η Μυρτώ και είπε ότι ήταν περσμένος στο πάτωμα και δεν ανέπνεε. Όταν έφτασα με τον πατέρα μου στο σπίτι τους ήταν πια αργά. Είχε δυστυχώς φύγει...Ήταν πεσμένος δίπλα στην πόρτα του μπάνιου. Τον σηκώσαμε και τον βάλαμε στο κρεβάτι. Πήρα τηλέφωνο το 166. Πήγα και χτύπησα το κουδούνι του Αντρέα μήπως ήξερε κανένα γιατρό στο χωριό. Δεν ακούγαν. Τον πηρα μετά τηλέφωνο και μου είπε ότι δεν ήξερε κάποιον. Στο μεταξύ ήρθε και το ασθενοφόρο. Μόλις τον είδαν κατάλαβαν ότι είχε πεθανει. Τον πήραν και τον πήγαν στο νοσοκομείο στο Ρίο. Το πρωί πήγα και πήρα τη Μυρτώ. Ήταν στο νεκροτομείο. Αυτό το καθίκι ο γιατρός ζήταγε λεφτά για να κάνουν τα χαρτιά. Τους έδωσε 50 ?. Τα κοράκια οι παρατρεχάμενοί του τριγύριζαν τη Μυρτώ: "του δώσατε του γιατρού, του δώσατε του γιατρού;" για να πάρουν και αυτά το μερίδιό τους. Ρε μουνόπανα, τα πιάνετε για τους ζωντανούς, τα πιάνετε και για τους νεκρούς; 50 να 'ναι οι ώρες σας. Να είχε κάποιος κουράγιο να τους φέρει τα κανάλια, γιατί μόνο από αυτά καταλαβαίνουν οι τυμβωρύχοι.
Λοιπόν, από αυτή την ιστορία καταλαβαίνει κανείς πόσο λίγη απόσταση διανύει κάποιος για να περάσει από την εδώ ζωή στην αιωνιότητα. Μέσα σε μόνο λίγα λεπτά (πολλά από αυτά κυλισαν μπροστά μου) ο θείος μου έκανε το μικρό βήμα για εμάς, αυτούς που δεν βιώνουμε την κατάστασή του, γιγαντιαίο όμως για την ανθρώπινη ύπαρξη. Πέρασε μέσα σε λίγα λεπτά από το βασίλειο των ζωντανών στο βασίλειο των νεκρών. Πως να αισθάνεσαι άραγε κανείς αυτές τις στιγμές, τις ύστατές σου; Μόνο μια φορά στη ζωή σου έχεις την ευκαιρία να το μάθεις, να δείς τι υπάρχει από την άλλη πλευρά, αν υπάρχει κάτι. Μπροστά μας τελείωνε μιά ζωή που είχε διαρκέσει 83 χρονια. Και 45 από αυτά τα είχε ζήσει και η θεία μου η Μυρτώ. Σχεδόν το ίδιο φοβερό με τη γέννηση, και ο άνθρωπος σκύβει ταπεινά μπροστά στο μεγαλείο της ύπαρξης, το δέος του αγνώστου. Όπως λέει και στου Καζαντζάκη το Ζορμπά: κάποια μηρμύγκια που ζουν σε ένα φύλλο του δέντρου... και κάποια από αυτά, θαρραλέα, φτάνουν και μέχρι την άκρη του φύλλου... και βλέπουν από κάτω το χάος, το τίποτα... και ακούν το γιγαντιαίο δέντρο να θροΐζει... και τότε εκτιμούν το ελάχιστο.
Για σήμερα προτείνω 3 κομμάτια:
Mike Oldfield - Hergest Ridge (ειδικά μετά το 12ο λεπτό του πρώτου μερους)
Ορφέας Περίδης - Αχ να σε δώ
Pink Floyd - Astronomy Domine
Για κάποιο περίεργο λόγο, αυτά τα δύο τελευταία μου φαίνεται ότι έχουν σχεδόν παράλληλους στοίχους. Τουλάχιστον τα ηχητικά τους "τοπία" αν και φαινομενικά ανόμοια φαίνεται να είναι τα ίδια.

The Tenement Symphony

Λοιπόν, στο Μάρκο το 'Μύγδαλο κληρώνει το τραγούδι της ημέρας. Ακούστε το Days of Pearly Spencer και τραγουδήστε μεθ' ημών:

A tenement, a dirty street
Walked and worn by shoeless feet
Inside it's long and so complete
Watched by a shivering sun
Old eyes in a small child's face
Watching as the shadows race
Through walls and cracks and leave no trace
And daylight's brightness shuns

The days of Pearly Spencer
The race is almost run

Nose pressed hard on frosted glass
Gazing as the swollen mass
On concrete fields where grows no grass
Stumbles blindly on
Iron trees smother the air
But withering they stand and stare
Through eyes that neither know nor care
Where the grass is gone

The days of Pearly Spencer
The race is almost run

Pearly where's your milk white skin
What's that stubble on your chin
It's buried in the rot gut gin
You played and lost not won
You played a house that can't be beat
Now look your head's bowed in defeat
You walked too far along the street
Where only rats can run

The days of Pearly Spencer
The race is almost run
The days of Pearly Spencer
The race is almost run
The race is almost run

A tenement, a dirty street
Remember worn and shoeless feet
Remember how you stood to beat
The way your life had gone
So Pearly don't you shed more tears
For those best forgotten years
Those tenements are memories
Of where you've risen from

The days of Pearly Spencer
The race is almost won

Αξιοπρεπές το παληκάρι, ε;

Ιδεολογία ή όπως μας συμφέρει

Καλά, οι κουκουέδες είναι ντιπ κολλημένοι. Όταν κάποιος έχει πειστεί ότι κάποιος άλλος έχει πράξει σωστά, είναι αδύνατο να ντον πείσεις. Είναι δυνατό να έκανε όλες αυτές τις εκκαθαρίσεις ο Στάλιν με την απλή δικαιολογία ότι "φοβόταν" τον περίγυρό του και για να "εδραιώσει" τη θέση του; ’ρα δηλαδή, και ο Μακάρθυ κινδύνευε από τον "κομμουνιστικό κίνδυνο"; Δε λέω, οι κομμουνιστές στη Ρωσία έδωσαν κάποια πράγματα στο λαό που πριν από την Οκτωβριανή επανάσταση θα ήταν αδιανόητα με τις βδέλλες τους τσάρους: μία σχετικά καλή παιδεία για όλους, ένα σύστημα υγείας αξιοπρεπές (ακόμα και για αυτούς τους λαούς της Κεντρικής Ασίας που πριν δεν είχαν στον ήλιο μοίρα), όλα ΔΩΡΕΑΝ. Όμως το σύστημα είχε κάποια κακά: απίστευτη γραφειοκρατία και το σημαντικότερο: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έκφρασης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αν έλεγες πολλά, ή και χωρίς να λες, ερχόταν η λαϊκή αστυνομία το βράδυ στο σπίτι σου και ποτέ κανείς δεν ξαναμάθαινε τίποτα για σένα. Λέγατε ότι όλες αυτές οι διώξεις αντιφρονούντων είναι αναπόφευκτα μεταβατικά στάδια της επανάστασης. Πόσα χρόνια θα διαρκούσε αυτή η επανάσταση αγαπητοί φίλοι; Όταν μία επανάσταση αρχίζει να επιβάλλει τον εαυτό της με τη βία (όπως έκανε και η Σοβιετία στους δορυφόρους της μετά από τη λήξη του Β' παγκόσμιου πολέμου) παύει να είναι επανάσταση, γίνεται καθεστώς. Η Αμερική θεωρούταν για τον μέσο κόσμο ιδέα γιατί μέχρι το Β' ΠΠ η εξωτερική πολιτική της βασιζόταν στον απομονωτισμό. Από τη στιγμή που άρχισε τις επεμβάσεις για την εγκαθίδρυση φιλοαμερικανικών καθεστώτων, έπαψε να θεωρείται ιδέα. Με τον ίδιο τρόπο που η ΣΟβιετία έφαγε τα σωθικά της. Όσο για την Κούβα, ναι, όντως πιστεύω ότι ο Κάστρο είναι αρκετά λαοφιλής, ακόμα και σήμερα, αλλά ας μη γελιόμαστε, υπάρχει πολύς κόσμος που διαφωνεί αλλά πολλές φορές φοβάται να αντιδράσει. Οι άνθρωποι αυτοί (οι Κουβανοί) αυτή τη στιγμή, έχουν αρκετά πράγματα για τα οποία μπορούν να υπερηφανεύονται: ένα πρωτοποριακό σύστημα υγείας που βασίζεται περισσότερο στην ΠΡΟΛΗΨΗ και λιγότερο στην ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ της ασθένειας, αφού υπάρχει ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, έρευνα επάνω σε νέα φάρμακα (αν δεν κάνω λάθος η Κούβα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που παρασκευάζει εμβόλιο κατά της υπατίτιδας Β) και ίση πρόσβαση για όλους σε αυτό το σύστημα υγείας.Η απέναντι μεριά του Κόλπου του Μεχικού ούτε θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ποτέ κάτι ανάλογο, έτσι εγωιστική που είναι με τους φτωχούς της... Δεν είμαι υπέρ της ελεύθερης αγοράς και απεχθάνομαι αρκετά την Coca-Cola, όχι το προϊόν το ίδιο, μια χαρά είναι αυτό, αλλά την αδίστακτη ιμπεριαλιστική της τακτική. Όμως σ' αυτή τη χώρα ένα τέτοιο προϊόν αποκτάται δύσκολα και μόνο με σκληρό συνάλλαγμα, ενα προϊόν τόσο μηδαμινό, τόσο ευτελές που για εμάς εδώ στην "ανελεύθερη", "καπιταλιστική" Ελλάδα είναι αυτονόητο στην καθημερινή μας ζωή, που ακόμα και εσείς αγαπητοί φίλοι το ξέρετε, ακόμα και αν ποτέ δεν θα το παραδεχτείτε.

Ακόμα, ένα blog αρκετά ενδιαφέρον:
www.toaeroplano.gr

Στένοχώρια

Σήμερα πήρε η Ιζόλδη τηλέφωνο. Έπαιρνε από την Κόρινθο. Γιατί αγάπη μου δεν έπαιρνες πριν φύγετε από Εύβοια; Εκεί τι να σας κάνω; Θα μπορούσαμε να βρεθούμε. Δεν θα μπορέσετε να πάρετε και το λάδι από το χωριό που σας είχα. Στενοχωρήθηκα και ήπια δύο μπύρες. Μετά πήρα τη Φούλη, είναι scattered waters με το Θανάση και της είπα ότι θα πάμε για σαρδέλα αύριο.

Έψαχνα τις φωτογραφίες από τα Τριζόνια. Σκατά ρεπούστη, έφαγα τον τόπο, άνοιξα όλα τα κουτιά και τελικά βρήκα μόνο τα αρνητικά. Λες να τα έχει καμμιά Μαρία; ’σε καλύτερα, τις ξανατυπώνω αν είναι έτσι...η αφορμή ήταν ότι με τον ερχομό της Μαρι-Νοέλ και του Μπερνάρ θέλω να τους δείξω τις φωτογραφίες από την Ισλανδία και κάποιες από αυτές τις έχω στείλει επάνω στους ανθρώπους. Τις ασπρόμαυρες μπορώ να τις τυπώσω στον εκτυπωτή, για τις άλλες όμως δεν έχω μελάνια έγχρωμα. Θέλουν όμως συμμάζεμα, η φωτεινότητα και η αντίθεση είναι χάλια με τη σάρωση. Από τις αγαπημένες μου είναι αυτές με τα παιδάκια. Ακόμα, το νησί Φλάτεϋ.
Όταν κάποιος/α κερατώνει το άλλον, ο/η άλλος/η τι πρέπει να κάνει; Να κερατώσει και αυτός ή να μη δώσει σημασία; Ή να χωρίσει; Ή να στήσει καυγά; Και γιατί να χωρίσει; Τότε, γιατί είναι μαζί αφού τον/την κερατώνει και δεν έχουν χωρίσει πιό πριν;
Παράξενα φωτίζουν όλες αυτές οι οθόνες μέσα στην αίθουσα, με μία θαλπωρή ψυχρή θα έλεγα. Όταν ο φωτισμός του χώρου είναι χαμηλός, τα μπιτάκια καθρεφτίζονται στα πρόσωπα. Αν την συνοδεύεις με μία καλή μουσική, θα μπορείς να γυρίσεις ένα καλό βίντεο σε στυλ ο-άνθρωπος-απάνθρωπος-πιόνι-στα-χέρια-της-τεχνολογίας, μπορεί να είναι και πορωτικό, ποιός ξέρει, αν του βάλεις πολύ αντίθεση στο χρώμα και οξύνεις την εικόνα νομίζω θα γίνει καλό.
’κουσα σήμερα:
Philip Glass - The civil Wars
Lynyrd Skynyrd - Free Bird
Δήμος Μούτσης - Κι αν ο αγέρας φυσά
Chambawamba - tubthumper
James - Getting away with it all (ράδιο)
Calexico - Crystal frontier
Death in Vegas - Your hands around my throat (ράδιο)
Για τους τελευταίους, πολύ καλή η σελίδα τους
http://www.deathinvegas.net/master.php

"Η Ατλαντική Συμμαχία έχει προορισμό να προστατεύει αρχές και όχι εδάφη" - στο Αμερικάνικο Κονγκρέσσο, 1949
Χένρι Κίσσινγκερ, Διπλωματία, σελ. 512

Περί πετρελαίου και πολιτικής

Κάθομαι και ψάχνω για GPRS σύνδεση με το φορητό. ’ρεγε αξίζει τον κόπο; Όλο σε κάτι τέτοιες αηδίες αναλώνω τον χρόνο μου όταν σερφάρω. Λες και δε μου φτάνει το σερφάρισμα που κάνω όταν είμαι εδώ, να το κάνω και στο σπίτι και να το πληρώνω και από πάνω. Αυτά έχει ο καταναλωτιζμός.
Πιό πολύ από όλους λυπάμαι όχι τόσο τους Ιρακινούς αλλά τους ίδιους τους επικυρίαρχους, το λαό δηλαδή, έχουνε δικτατορία και δεν το καταλαβαίνουν. Σαν το Βιετνάμ, τα φέρετρα άρχισαν να φτάνουν στην Ουάσινγκτον αφού έληξε ο πόλεμος. Αυτοί οι τρελοί ανώνυμοι αλκοολικοί που έχουν καταλάβει το άσπρο σπίτι μου θυμίζουν κάτι από το Μπετράν τον Γκωστόπουλο που ξαφνικά από pasokistas ανακάλυψε το χρήμα και τις γκόμενες στα σαράντα του και θέλει να πλάσει το περιβάλλον του και τα έντυπά του όπως στο νέο του όραμα με σεξ και λεφτά. Aποβλακωμένοι μπεκρούλιακες εξαγνίστηκαν με τη βοήθεια του φονταμενταλισμού και επέστρεψαν ακμαίοι να γεμίσουν τις δεξαμενές των εταιριών τους. Τώρα επιτέλους μπορεί και η Κοντολίζα να παρκάρει το ΙΧ δεξαμενόπλοιό της "Condoleezza Rice - Chevron" στη Βασόρα χωρίς να πληρώνει τέλη ελλιμενισμού "Αν μπορώ να ντα γλιτώσω τα λεφτά, γιατί όχι;" http://www.opensecrets.org/bush/cabinet/cabinet.rice.asp
Ποιός ξέρει, WorldCom-Enron-Chevron-Exxon-Xerox και πχοιός άλλος θα ακολουθήσει; Δε μπειράζει θα πείτε. Καλά τους έκανε τους απατεώνες ο πλανητάρχης μας και τους έκλεισε το σπίτι. Τώρα οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εκεί λόγω απληστίας είναι παράπλευρες απώλειες. Τη μπιπιλίσαμε τη γκαραμέλα...

περί βεραντιακής κηπουρικής

Χτές άρχισα να φτιάχνω τα λουλούδια της βεράντας. Πήγα και αγόρασα 15 ζαρντινιέρες για τη βεράντα του σαλονιού. Ο σκοπός μου είναι, καθώς η μπαλκονόπορτα είναι αρκετά μεγάλη, να μπορέσω να επεκτείνω το χώρο για το σαλόνι προς το μπαλκόνι φτιάχνοντας ένα "πράσινο παραβάν". Αυτό θα είναι ευεργετικό γιατί στην απέναντι πολυκατοικία πληθαίνουν οι γείτονες και φαίνεται σαν να σε βλέπουν όλοι. Επιπλέον, μόλις μεγαλώσουν τα φυτά θα δημιουργήσουν μία αίσθηση κήπου (ελπίζω) και για το καλοκαίρι και για το χειμώνα. Οι ζαρντινιέρες έχουν μήκος 60 εκατοστά και για το μπροστινό μέτωπο που είναι 5,3 μέτρα θέλω 7 τέτοιες και για τα δύο πλαϊνά που είναι 2,1 θέλω 3. Συνολικά μου στοίχησαν 125 � με την έκπτωση που μου έκανε ο αρκετά συμπαθής ιδιοκτήτης του φυτώριου-γεωπόνος. Με έτσουξε ολίγον αλλά είναι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνω για το σπίτι οπωσδήποτε. Νομίζω ότι όταν αρχίσουν να μεγαλώνουν τα δεντράκια θα γίνει η βεράντα ιδανική για να πίνεις μπύρες το καλοκαίρι και το χειμώνα θα δίνει μία αίσθηση θαλπωρής και επαφής με τη φύση σε συνδιασμό με το τζάκι. Ένα παραβάν που θα βρώγι το σαλόνι;
Σήμερα πήρα τους δύο σωλήνες του αυτόματου ποτίσματος που αγόρασα από το Praktiker και τους έβαψα στο γκαράζ της πολυκατοικίας. Είχα βρεί ένα περίσσευμα της μπογιάς που έχουν βαφτεί τα μπαλκόνια και τους έκανα ασορτί. Θα φαινόταν πολύ ασχημα αν τους άφηνα μαύρους.
Τα γερμανάκια ακόμα να πάρουν τηλέφωνο. Την περιμένω την Ιζόλδη να πάρει από προχτές. Δεν θα έρθουν καθόλου από εδώ; Αυτοί φεύγουν την Κυριακή από την Πάτρα. Τους έχω και ένα μπουκάλι λάδι από το χωριό.

Μπόρα

Περιμένουμε να βρέξει γιατί έχει συννεφιάσει αρκετά και μπουμπουνίζει. Η γάτα έπιασε ένα ποντίκι που κατοικοεδρεύει στην κληματαριά. Το έδωσε στα γατάκια της και έκαναν σα ντρελά. Όση ώρα το κυνηγούσε και σκαρφάλωνε στην κληματαριά τα μικρά σκαρφάλωναν από πίσω της. Μετά όταν άρχισαν να ξαναπαίζουν έπαιζαν με πιό πολύ όρεξη, σαν αυτό το κυνήγι να τους έχει ξυπνήσει τα ένστικτα. Φόβερή η φύση.
Χτές πήγαμε με το Μόνι και τη Ντένι για παγωτό. Καιρό είχα να ντους δω. Σήμερα επιστρέφω. Δουλεύω το βράδυ.

Χωργιό

Το βράδυ τελείωσα τη βάρδια και έφυγα επιτόπου για το χωριό. Ωραία, η εθνική άδεια, όλη η κίνηση στο αντίθετο ρεύμα και ούτε νταλίκες, ούτε κίνηση, η ωδείγιση ήταν απολαφστική. Έφτασα στο χωργιό στις 01:30. Οι λοιποί ήταν ξύπνιοι έπαιζαν μπιρίμπα. Κοιμήθηκα πολύ άσχημα. Ξύπνησα κατά τις 06:00 και μην έχοντας τι να κάνω βρήκα ένα σχέδιο τοπογραφικό και το χάζευα. Εκεί διαπίστωσα ότι ήταν της ΕΡΓΟΣΕ με τη νέα χάραξη της σιδηροδρομικής γραμμής, όπου ανακάλυψα ότι ο νέος δρόμος του χωργιού περνάει μέσα από το χωράφι της Μυρτώς. Όταν το είδαν έπαθαν πλάκα! Ο πατέρας μου δεν το είχε δει. Μετά ήρθε και ο Τάσος και τα είπαμε. Το απόγευμα πήρε και η Ιζόλδη τηλέφωνο και τη βλέπω να έρχεται κατά την Πέμπτη στα Μεσόγεια. Αφιερωμένο στους επικυρίαρχους το άρθρο από το σημερινό ΒΗΜΑ του #2 της πρεσβείας τους εδώ, για να βλέπουν που κατάντησαν.

Ουίσκι

Χτές το βράδυ μετά τη δουλειά συναντηθήκαμε με τη Γκατερίνα στα Σκουφάκια. Ήταν φοβερή, υπέροχη ερημιά. Αφού τη μπαρακάλεσα να πάμε βόλτα στη μπεριοχή με το αφτοκίνητο αντί να πάμε με τα πόδγια, μιας και δε θα μας ξαναδινόταν τέτχοια εφκαιρία. Το μόνο κακό αυτές τις μέρες είναι ότι σε όσα μαγαζγιά δεν έχουν κλείσει, είτε είναι tachyfaghaderie είτε οινοζυθοκαφεντισκομεζεδοπωλείον (επί το ελληνικότερον) δε μπορείς να βρεις ούτε για δείγμα να κάτσεις. Ευτυχώς το πάρκιν(κ) είναι ευκολότατο. Υπέροχη πόλη η Αθήνα τον ’βγουστο για μας τους αγοραφοβικούς! τελικά καταλήξαμε στα Ψυρράδικα στον Αριστοφάνη όπου έπαιζε palaeo-rock της κλασσικής ελληνιστικης εποχής. Μόνο το τουρισταργιό απολαμβάνει τελικά την Αθήνα τούτη την άγια μέρα. Ήπχιαμε ένα ουίσκι εγώ και μια μπύρα η Κατίγκω. Τι σκατά, 6� μία σκατομπύρα; Που έιμαι ρε πούστη, στο Λονδίνο; ’λλη φορά θα ντις φέρνω απ' το σπίτι. Φύγαμε κατά τις 01:30. Ήρθε να κοιμηθεί στο σπίτι γιατί το πρωί θα πήγαινε στ' αεροδρόμιο. Κάτσαμε στη βεράντα όπου είχε ένα ωράίο φεγγάρι και ήπχιαμε άλλο ένα ποτό και κατά τις 03:30 πέσαμε για ύπνο.
Στις 05:30 ξυπνησαμε και τη μπήγα στ' αεροδρόμιο. Μετά γύρισα και ξαναξάπλωσα. Τώρα πλοηγούμαι σε κάτι σελίδες του Νίκ Κέιβ. Μία ιδέα, ο τύπος είναι σπουδαίος:

Mercy seat:
I hear stories from the chamber
How Christ was born into a manger
And like some ragged stranger
Died upon the cross
And might I say it seems so fitting in its way
He was a carpenter by trade
Or at least that's what I'm told

Like my good hand I
tatooed E.V.I.L. across it's brother's fist
That filthy five! They did nothing to challenge or resist.
In Heaven His throne is made of gold
The ark of his Testament is stowed
A throne from which I'm told
All history does unfold.
Down here it's made of wood and wire
And my body is on fire
And God is never far away.

Ένα βήμα πριν από το θάνατο πάνω στην ηλεκτρική καρέκλα, σας παρουσιάζει η μόνη, η πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΗ χώρα του πλανήτη(ΤΜ), ΑΜΕΡΙΚΗ(R)!

Δγιαβάστε κιαφτόόόό.....:

Red Right hand

../On a gathering storm comes
a tall handsome man
In a dusty black coat with
a red right hand
../You'll see him in your nightmares,
you'll see him in your dreams
He'll appear out of nowhere but
he ain't what he seems
You'll see him in your head,
on the TV screen
And hey buddy, I'm warning
you to turn it off
He's a ghost, he's a god,
he's a man, he's a guru
You're one microscopic cog
in his catastrophic plan
Designed and directed by
his red right hand

Όποιος ξέρει τι είναι αυτό το όργανο που παίζει ο ίδγιος ο Κέιβ, (oscillator), παρακαλώ να με ενημερώσει

Γραφείο

Σήμερα πέρασε το Σαζωνάκι από το σπίτι. Ήρθε μόνο για ένα καφέ και έφυγε για να πάει στο κέντρο Ιππασίας. Εκεί υπάρχει μία εταιρία πληροφορικής που την αγόρασε outsourcing η Schlamberger και έχουν πολύ τουπεδάκι τα παλικάρια (ποιοί είμαστε, οι γαμιάδες κτλ.). Τεσπα, έχει δουλειά αρκετή εκεί και τα πράγματα που έχουν φτιάξει είναι εντυπωσιακά. Στο γραφείο είχε κάποια δουλειά και οι λοιποί έφυγαν πριν από λίγο. Μιά και το αναφέραμε, να και μερικές εντολές για αν το ξεχάσω:
για το Unix: #ifconfig eri0
για το δρομολογητή:
debugger: #debug ppp negotiation
#debug ppp authentication
#debug radius
Αν σας πέσει το BGP, μην ανησυχήσετε, να το γιατρικό:
(config)#bgp 25472
(config)#no neighbor 151.5.128.133 shutdown
(config)#^Z
#sh ip bgp summary

Παρθενιά

Πρώτη φορά στο Blogspot. Πριν από λίγο μίλησα με το Λήντουρα και έχει φτιάξει το μοτέρ και πηγαίνει εκδρομές. Μου είπε για το σύλλογο. Η Έφη πήγε στη Μπράγα. Λοιπόν βαριέμαι σήμερα στο γραφείο μετά από 4 μέρες ρεπό. Πρέπει να μας τα κόψουμε τα ρεπό γιατί παίρνουμε αέρα, άσε που ζητάμε και αποδοχές για τα δεδουλεβμένα. Χτές συνάντησα την Ιζόλδη και το Χάνς στη Χιλιαδού. Πήρα το αυτοκίνητο της Κατερίνας και ήμουν εκεί σε μία ώρα και 10'. Τα παιδιά είχαν αράξει δίπλα στο χείμαρρο κάτω από τα πλατάνια, γαμώ. Το προηγούμενο βράδυ είχαν διανυκτερεύσει στο καταφύγιο της Δίρφης και το πρωί προσπάθησαν να ανέβουν στη γκορυφή. Με φιλοξένησαν στο φορτηγάκι και φτιάξαμε να φάμε. Συζητήσαμε για διάφορα. Επλίζω να μας κάτσει του χρόνου το σχέδιο για τη Σκανδιναβία. Έφυγα κατά τις 23:40 για πίσω.

Δοκιμή

Δοκιμή

� �±���¸�¡�½�¹�¬
�£���¼�¡���± �³���¬�����·�º�± �³�¹�± �����Ž���· ���¿���¬ �����¿ Blogspot. ���¯�¼�±�¹ �����¿ �³���±���¡�¯�¿ �º�±�¹ ���¡�����¬����. ���¡���¬ �±���� ���¿ ���¡���� �¡�¯�½�±�¹ �»�¯�³�¿ �´�����º�¿�»�¿ �½�± �����½�·�¸�¯���¡�¹�� �����¿ �³���±���¡�¯�¿ �¾�±�½�¬. �§���­�� �¡�¯�¼�±�����±�½ �¼�¡ ���·�½ ���¢���»�´�· �º�±�¹ ���¿ �§�¬�½�� �����· �§�¹�»�¹�±�´�¿��. ���¯���±�½ �±���¬�¾�¡�¹ �����¿ ���¿���¬�¼�¹ �º�±�¹ �¼�¿�� �­�º�±�½�±�½ ���¿ �����±���­�¢�¹ �����¿ ���¿�����·�³�¬�º�¹. ���¿ �����¿�·�³�¿���¼�¡�½�¿ �²���¬�´�� �´�¹�±�½���º���­���¡�����±�½ �����¿ �º�±���±�����³�¹�¿ �º�±�¹ ���¿ �������¯ �����¿�����¬�¸�·���±�½ �½�± �±�½�­�²�¿���½ ���·�½ �º�¿��������. �������³�± �º�±���¬ ���¹�� 23:40.