Περί πετρελαίου και πολιτικής

Κάθομαι και ψάχνω για GPRS σύνδεση με το φορητό. ’ρεγε αξίζει τον κόπο; Όλο σε κάτι τέτοιες αηδίες αναλώνω τον χρόνο μου όταν σερφάρω. Λες και δε μου φτάνει το σερφάρισμα που κάνω όταν είμαι εδώ, να το κάνω και στο σπίτι και να το πληρώνω και από πάνω. Αυτά έχει ο καταναλωτιζμός.
Πιό πολύ από όλους λυπάμαι όχι τόσο τους Ιρακινούς αλλά τους ίδιους τους επικυρίαρχους, το λαό δηλαδή, έχουνε δικτατορία και δεν το καταλαβαίνουν. Σαν το Βιετνάμ, τα φέρετρα άρχισαν να φτάνουν στην Ουάσινγκτον αφού έληξε ο πόλεμος. Αυτοί οι τρελοί ανώνυμοι αλκοολικοί που έχουν καταλάβει το άσπρο σπίτι μου θυμίζουν κάτι από το Μπετράν τον Γκωστόπουλο που ξαφνικά από pasokistas ανακάλυψε το χρήμα και τις γκόμενες στα σαράντα του και θέλει να πλάσει το περιβάλλον του και τα έντυπά του όπως στο νέο του όραμα με σεξ και λεφτά. Aποβλακωμένοι μπεκρούλιακες εξαγνίστηκαν με τη βοήθεια του φονταμενταλισμού και επέστρεψαν ακμαίοι να γεμίσουν τις δεξαμενές των εταιριών τους. Τώρα επιτέλους μπορεί και η Κοντολίζα να παρκάρει το ΙΧ δεξαμενόπλοιό της "Condoleezza Rice - Chevron" στη Βασόρα χωρίς να πληρώνει τέλη ελλιμενισμού "Αν μπορώ να ντα γλιτώσω τα λεφτά, γιατί όχι;" http://www.opensecrets.org/bush/cabinet/cabinet.rice.asp
Ποιός ξέρει, WorldCom-Enron-Chevron-Exxon-Xerox και πχοιός άλλος θα ακολουθήσει; Δε μπειράζει θα πείτε. Καλά τους έκανε τους απατεώνες ο πλανητάρχης μας και τους έκλεισε το σπίτι. Τώρα οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εκεί λόγω απληστίας είναι παράπλευρες απώλειες. Τη μπιπιλίσαμε τη γκαραμέλα...