Αρρώστεια

Όλα τα κακά αυτή την εβδομάδα με την υγεία. τα χάπια που μου είχε δώσει ο γιατρός για τη βαρηκοΐα ήταν τελικά πολύ ισχυρά (αντιφλεγμονώδη) και μετά από μία εβδομάδα χρήσης άρχισαν να μου βαράνε στο στομάχι. Τα σταμάτησα την προηγούμενη Τρίτη αλλά αυτά εξακολουθούσαν να με ενοχλούν με αρκετούς πόνους στο στομάχι. Μέχρι και σήμερα έχω συχνά πόνους. Έχω κόψει παντελώς τη μπύρα. Και τους καφέδες το ίδιο. Την Πέμπτη δε, πήγα να σηκώσω κάτι κούτσουρα και μου έμεινε η πλάτη στο χέρι.
Όλο το Σαββατοκύριακο πέρασε προσπαθώντας να στήσω το Virtual PC. Η μαλακία η όρθια μου έχει σπασει τα νεύρα. Όχι μόνο δεν εκκινεί τα Windows από το δισκάκι, αλλά κολλάει επανειλημμένα σε κάθε προσπάθεια να ολοκληρώσει την εγκατάσταση και αναγκαζει το λειτουργικό να ξαναπεράσει το scandisk. Το ξήλωσα οριστικά, αλλά το πεισμα με έχει κυριεύσει: θελω οπωσδήποτε να βάλω το GWord και τα άλλα (Magenta) για να μπορώ να βλέπω τις λέξεις.
Πήγα στο γραφείο την Παρασκευή. Μέρα προσαρμογής. Μου έδωσαν και ένα φορητό. Δεν έχει Combo, αλλά δε βαριέσαι... Αύριο με βλέπω να αρχίσω να αλωνίζω στους ΗΣΑΠ και στους σταθμούς...Με το καλημέρα σας που θα φτάσω.
Το μόνο χαρούμενο είναι ότι με πήρε η Κατερίνα τηλέφωνο. Ήθελε να πάμε σε μία συναυλία με κάτι Γιαπωνέζους μινιμαλιστές! Ήταν όμως στις 9 η ώρα και θα έπρεπε να φτάσουν τα πόδια στο μπαλκόνι. Της είπα όχι, αν και θα ήθελα να πάμε. Να έβλεπα και πως είναι, να την έβλεπα κιόλας. Μου έλειψε το τέρας!
Μου έστειλε και η Έφη για τη γιορτή της Κατερίνας ως απάντηση στο μήνυμα για τη γιορτή της. Που πιστεύω ότι δε θα έστελνε αν δεν της έστελνα εγώ. Δεν πειράζει, εδώ ΟΛΑ πληρώνονται. Κάποια στιγμή θα τα αντιμετωπίσει και αυτή, με κάποιον που θα τον γουστάρει τρελά, το πράγμα να προχωρήσει αρκετά και αυτός να τη φτύσει χωρίς λόγο. Τότε θα γίνουν τ ξεκαθαρίσματα... Νομίζω ότι να κάνει κάποιος στη φάση τη δική μου σχέση με γκόμενα σε αυτή την ηλικία (24-27), είναι ό 'τι χειρότερο. Είναι εντελώς ανώριμες. Το χειρότερο: δεν ξέρουν τι θέλουν, ή μάλλον, ξέρουν τι θέλουν, και αυτό είναι χαβαλές. Ο χαβαλές όμως για εμένα έχει πάψει προ πολλού...

Μαλλον ερχεται ο χειμωνας...

Μου έστειλε μήνυμα για χρόνια πολλά η άλλη. Στην αρχή δεν ήξερα αν έπρεπε να της απαντήσω. Της απάντησα όμως, δεν πειράζει. Μιλώ πάλι με τη Lenazagor. Της λέω πάλι τις σκέψεις μου για το σύλλογο. Δε φαίνεται να διαφωνεί. Θέλω να κάνω κάτι να ενώσω τα παιδιά του συλλόγου. Μου φαίνονται αρκετά σκορποχώρι και δεν καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν ουσιαστικά τίποτε να χωρίσουν, αντιθέτως, τους ενώνει ένας κοινός σκοπός. Ενώ πέρασαν δύο εκθέσεις τόσο επιτυχημένες, Infosystem και Comdex, με το που τελείωσαν, άρχισαν να βρίζονται όλοι στο φόρουμ. Μάλλον γιατί δεν έχουν τι να κάνουν. Τα παιδιά της Θεσ/νίκης μου φαίνονται πιο οργανωμένα, πιο δυναμικά, πιο ορεξάτα; Έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, συναντιούνται πιο συχνά; Δεν μπορώ να καταλάβω, οι Αθηναίοι μου φαίνεται ότι μιζεριάζουν πιο εύκολα και χάνουν ακόμα πιο εύκολα το στόχο. Αν ξαναβγεί Θεσσαλονικιός πρόεδρος δε θα μου κάνει εντύπωση. Οι νότιοι όμως θα το δεχτούν αυτό; Θέλουν να έχουν το πάνω χέρι σε αυτό επειδή είναι πιο πολλοί χρήστες; Όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξεημερώσει. Το θέμα είναι η δραστηριότητα. Καλύτερα μία μικρή κοινότητα με μεγάλη δραστηριότητα. παρά μια μεγάλη που κάθεται από το πρωί μέχρι το βράδυ και τσακώνονται οι μεν με τους δε. Μήπως ζητήσουν διαχωρισμό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη; Να δούμε τι θα γίνει στις εκλογές.
Η θερμοκρασία πέφτει...Κανόνισα γαλλικά για το Σάββατο στις 14:30. Να το θυμηθώ μόνο... Αύριο έχω να πάω το αμάξι στον ηλεκτρολόγο και να δώσω τα λεφτά της ασφάλειας στην Κατερίνα.
Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα στην Tellas. Επιστρέφω από την Παρασκευή στην εταιρία. Γνώρισα και ένα Βασίλη που ήταν στο Μπράιτον με τη Φρόσω. Είναι καινούργιος εκεί, κάνει εκπαίδευση και θα δουλεύει στο NMC. Μου είπε να της δώσω χαιρετίσματα.

Η φωτογραφια που εδωσα στο ΔΣ

DSC00015,
originally uploaded by panagiotisl.

το μανιφέστο του helMUGά

Σήμερα πέφτει πολύ κρύο. Στο σταθμό του Κορωπίου ξύριζε. Η κοπέλα μου είπε πως δεν ξέρει από ποιά μέρα θα σταματάνε τα τρένα στις 21:00. Ελπίζω να μην κοπούν πάντως τα δρομολόγια. Στο γρφείο μίλησα με το Jοcker. Με τρέλλανε με την υποψηφιότητα στο HelMUG. Είχαν μαζευτεί καμιά 30ριά άτομα σε μία καφετέρια στα Λαδάδικα και με επιδοκιμάζανε! Λύμπερο φορ πρέζιντεντ! Ετοιμάζω παντως το μανιφέστο μου. Η ευρύτερη Θεσσαλονίκη πάντως πρέπει να με πηγαίνει αρκετά. Απόψε μπορεί να περάσει ο Νικολάκης από το σπίτι. Τελικά δεν πέρασε. Ούτε ο Αλέξανδρος. Πήρα όμως τη Μαριζούλα για τα χρόνια πολλά και πολύ το χάρηκα. Ήταν με το Μπάμπη και τη μικρή εκδρομή στη Σπάρτη. Όταν γύρισα στο σπίτι με είχε πιάσει μαύρη απελπισία. Είπα να πέσω να κοιμηθώ για να πάψω να σκέφτομαι. Εκεί που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος όμως, χτυπούσε το τηλέφωνο για χρόνια πολλάΣτο τέλος πήρε η Φρόσω και με έφαγε να κατέβω στο σπίτι της. Δεν ήθελε να έρθει αυτή στο δικό μου, είχε fame story...Τέσπα, άντε να κατέβω. Το κρύο στάνταρ στο σταθμό. Το τηλέφωνο μέχρι να φτάσω βούιζε από τα τηλεφωνήματα για χρόνια πολλά. Πολύ με χαροποίησαν αυτά τα τηλέφωνα. Αισθανόμουν ότι κάποιοι τελικά δε με είχαν ξεχάσει. Πήρα και ένα μήνυμα από την Έφη. Δεν ξέρω αν αυτό με χαροποίησε η όχι. Ίσως λογική της αυτοτιμωρίας μου θα προτιμούσε να μην έχω πάρει. Δεν πάει να κάνει και αυτή ό 'τι θέλει... Στο τέλος και αυτή θα τα λουστεί, όπως και ο καθένας μας. Αλλά ενδόμυχα, πολύ θα με χαροποιούσε κάτι τέτοιο, θα βρεθεί με ένα άνθρωπο και αυτός να τη φτύσει. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε: γιατί ρε μεγάλε, η συμπεριφορά σου ήταν καλύτερη; Όχι, αλλά ζήτησα συγνώμη, παρακάλεσα, έκλαψα, τι άλλο να κάνω; Ναι, σκόνταψα, έπεσα και ζήτησα χέρι να σηκωθώ. Δε θέλησε να μου το δώσει. Δεν πειράζει. Εδώ, όλα πληρώνονται.
Πίσω στο σπίτι της Φρόσως, με το που εμφανίζομαι, έρχεται και ο Θάνος και η Μυρτώ, οι οποίοι θυμήθηκαν μετά την γιορτή μου. Το Φροσάκι είχε αγοράσει μερικά γλυκά. Δεν πειράζει, καλά να είναι τα παιδιά. Είδαμε τις σαχλαμάρες της τηλεόρασης, μετά τα παιδιά έφυγαν και μετά πήγαμε για ύπνο.

Τζαζ και έτσι...

Είμαι στο γραφείο και δουλεύω. Πάει πολύς καιρός που τα είπαμε. Παρ' όλα αυτά προσπαθώ να επιβιώσω. Χτες βγήκαμε με τον Αλέξανδρο που γνώρισα στην Comdex και πήγαμε και ακούσαμε τον Αποστόλη που έπαιζε στο Guru. Ο Σέζο δε μπόρεσε να βγει και δεν ήρθε. Το μαγαζί είχε διάφορα μοναχικά κοριτσάκια, ή άλλες δυό-δυό. Αν ήμουν μόνος μου, ίσως και να προσπαθούσα να πιάσω και κουβέντα με κάποια αν δεν είμασταν με τον Αλάξανδρο. Όχι γιατί ντρέπομαι αλλά δε θα ήθελα να τον αφήσω στα κρύα του λουτρού. Ίσως εκεί είναι καλύτερος χώρος να γνωρίσεις καμιά. Ο κόσμος εκεί ξέρει γιατί πηγαίνει. Μετά είπαμε όταν θα ξυπνήσουμε να πάμε για κανα καφέ στο Εξάρχιο αλλά δεν, αφού με ξύπνησε η βροχή. Φάγαμε αυγά με τη Φορσάρα και το Δημήτρη. Μετά τα παιδιά έπρεπε να τσακωθούν και εγώ έκατσα στο κομπιούτερ να δω τα νέα του συλλόγου. Τώρα στη δουλειά, μιλάω με τη Λένα και ονειρεύομαι το νησί (Ισλανδια).