Πήγαμε προς τα νότια, προς το Σπήλιο και χωθήκαμε σε κάτι αγροτικούς δρόμους ανάμεσα στις ελιές. Ήταν ωραία, ήταν στρωμένα με κάτι σαν ελιόπανο που μάλλον ήταν πυκνό δίχτυ και έβγαζε μια ατμόσφαιρα απόκοσμη, γκόθικ, παραμυθιού. Εξ' άλλου, όλη η Κέρκυρα λόγω της υγρασίας και των βροχών είναι τόσο πυκνή σε βλάστηση, που λίγα, ελάχιστα τετραγωνικά γης μένουν χωρίς να είναι πράσινα, ακόμα και στη μέση του καλοκαιριού. Περιηγηθήκαμε στους δρόμους της πόλης και στα στενά, συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Το βράδυ είχαμε πληροφορίες για μια εμφάνιση ενός συγκροτήματος στην Αχαράβη, στο μπαρ Freddo. Τελικά καταλήξαμε εκεί, κατά τις 22:30. Ήταν μια συνάδελφος της Κατερίνας και κάποιες άλλες φίλες της που γνώριζαν κάποια παιδιά του συγκροτήματος το οποίο λεγόταν Zona Bastarda, έπαιζαν funk, jazz, blues, latin, ethnic, salsa και διάφορα άλλα, τα οποία όμως τα έπαιζαν με ένα εύθυμο τρόπο που έφτιαχνε πολύ τη διάθεση. Ο κόσμος που ήταν μαζεμένος πολύ ωραίος, άντρες - γυναίκες εξ' ίσου τα ποσοστά, πάρα πολλοί φοιτητές, σου άνοιγε την όρεξη για φλερτ και καμάκι, σαν ένα μεγάλο πάρτυ, σαν όλοι να ήξεραν για πιο λόγο είχαν πάει εκεί.
Έχοντας όμως καθυστερήσει περίπου μια ώρα να βγούν, εμείς είχαμε ήδη κουραστεί και κατά τις 01:00 αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Η Κατερίνα σκέφτηκε μήπως ήθελα να μείνω περισσότερο και να επιστρέψω με τα κορίτσια που έμεναν κοντά. Στην επιστροφή ψιχάλιζε. Ο Γιώργος μας περίμενε στο σπίτι. Τελικά κοιμηθήκαμε αργά.
