Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Η συναυλία άρχισε στην ώρα της, η αίθουσα ήταν μισογεμάτη (ή μισοάδεια), ο ήχος ήταν πολύ κακός, και το κοινό ήταν πολύ κοντά στην ηλικία μας. Ο λόγος για τη σχετικά χαμηλή προσέλευση (κατά το Δημήτρη, το συνάδελφο από τους "απέναντι"), ήταν οι πολλές συναυλίες που είχαν μαζευτεί για εκείνη την ημέρα, οπότε να μοιραστεί αρκετά ο κόσμος. Παρ' όλα αυτά, τα πράγματα ήταν μια χαρά (εκτός από τον ήχο). Τα παιδιά έπαιξαν αρκετά από τα κομμάτια του τελευταίου δίσκου τους (αρκετά καλός, αλλά πιο trans από τους προηγούμενους) και τα ανέμειξαν και με αρκετά από τα παλιά τους, που πλέον αρκούν από μόνα τους για να γεμίσουν μια συναυλία χωρίς να παίξουν κανένα κομμάτι από άλλους, πολύ σημαντικό για ένα γκρουπ ελληνικών μεγεθών και για την κατηγορία που βρίσκονται οι Μίκρο.
Η συναυλία τελείωσε περίπου στις 01:00 αρκετά ευχαριστημένος, ίσως έχοντας προηγούμενη εμπειρία από τους Μίκρο, έφυγα κάπως ανικανοποίητος. Αμέσως μετά τη συναυλία πήγα το Σάσα σπίτι του, αφού είχε αρχίσει να βρέχει για τα καλά και στη συνέχεια επέστρεψα Χαλκίδα κατά τις 03:00, όπου με περίμενε η μητέρα μου η οποία λόγω της διαφοράς ώρας με την Νέα Υόρκη καθόταν σαν τον κούκο στην τραπεζαρία και έλυνε σταυρόλεξα.
