Το καφενείο

Πήγα με τον πατέρα μου για φαΐ στο καφενείο του χωριού, δηλαδή του διπλανού χωριού, του Δρεπάνου. Αν και έχω ξαναπάει σε καφενεία, στα πλαίσια του συλλόγου ή κρασοκατανύξεων, ποτέ δεν έχω πάει σε καφενείο σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή: σαν μέλος μιας ομάδας ανθρώπων που ζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις παρυφές της κοινωνικής ζωής του χωριού, έστω σαν μόνιμος τακτικός παραθεριστής και επίσης σαν απόγονος των λαμπρών τέκνων του χωριού. Δηλαδή από λίγο έως πολύ ντόπιος. Οι θαμώνες επί το πλείστον γέροι, τραγιάσκα-ελαφρύ μπουφάν/ανοιξιάτικο οι μεγαλύτεροι, παραλλαγές οι νεώτεροι (στην ηλικία μου ο νεώτερος). Σε κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας γύρω στα 20 και φάνηκε σαν τη μύγα μες το γάλα. Τα θέματα ενδιαφέροντος σε ένα καφενείο είναι τυπικά: αθλητικές εφημερίδες, πολιτική, πρέφα και φυσικά τηλεόραση, με ρεπερτόριο από σαπουνόπερες μέχρι ειδήσεις και αθλητικές εκπομπές. Κάποιοι πίνουν ελληνικό καφέ, κάποιοι φραπέ, κάποιοι άλλοι (εσχάτως) εσπρέσο (τρομάρα τους). Κάποιοι παίζουν πρέφα και τσακώνονται και αρχίζουν να φωνάζουν. Κάποιοι σηκώνουν γενικά τη φωνή, ιδίως όταν έχουν πιει και μερικές μπύρες και προσπαθούν να επιβάλλουν τη γνώμη τους στην ομήγυρη που παρακολουθεί με ενδιαφέρον την τηλεόραση. Κάποιοι νεώτεροι, πιο μάγκες, δεν έρχονται με το καθιερωμένο αγροτικό ή κλούβα ή παπί αλλά με R1100GS, με ανάλογο ντύσιμο και ύφος (οι βλάχαροι), προσπαθώντας να τονίσουν ότι τους χωρίζει πλέον ένας ωκεανός lifestyle με τους γηραιότερους θαμώνες. Μέχρι να τελειώσει το παιχνίδι οι φωνές, τα σχόλια και οι βρισιές δίνουν και παίρνουν, τα τραπέζια γεμίζουν ποτήρια του καφέ, της μπύρας και για τους θεριακλήδες, ουίσκι/ κόκα κόλα, ώσπου να τελειώσει το παιχνίδι και να αρχίσουν να αποχωρούν προς τα σπίτια τους, μονολογώντας "μα είναι διαιτησία αυτή;" χωρίς καν να θυμούνται αν οι γυναίκες τους (ή και για άλλους οι μητέρες τους) έχουν βγει καν από το σπίτι για να συναναστραφούν.
Το καφενείο είναι ένα είδος πολιτισμού που αντιστέκεται, όσο υπάρχουν κάτοικοι στα χωριά για να το υπηρετούν. Ακόμα και με ένα θαμώνα, θεωρώ ότι ένα καφενείο θα συνεχίσει να λειτουργεί, απλά και μόνο για να διαιωνίζει τη φήμη του σαν σημείο συνάντησης του ανδρικού πληθυσμού μιας χώρας της οποίας η επαρχία καταπίνεται ταχύτατα από τη μαύρη τρύπα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.