Ξυπνήσαμε κατά τις 12:00. Το σπιτάκι πάρα πολύ περιποιημένο, με μια κρεβατοκάμαρα και 2 κρεβάτια στο καθιστικό, το οποίο από πάνω είχε καμάρες Ισόγειο χτισμένο με πέτρα με και μια μικρή αυλή πάνω από ένα εκκλησάκι στρωμένη με πλάκες Καρύστου. Είναι το μόνο ενοικιαζόμενο που έχω μείνει και δε σου κάνει κέφι να φύγεις. Μετά πήγαμε στο κέντρο όπου κανονίσαμε τα εισιτήρια για Σύμη και μετά ήπια σουμάδα Νισύρου σε ένα πολύ ωραίο μπαράκι δίπλα από την ταβέρνα του Κλεάνθη (δε θυμάμαι το όνομα του), ένα τοπικό αναψυκτικό με βάση το αμύγδαλο και ίσως το γάλα.
Μετά, πήγαμε στην Παχειά, γύρω στα 8-9 χιλιόμετρα από Εμποριό, στην οποία η πρόσβαση είναι μόνο με τα πόδια και καταλήγει σε μια παραλία με μαύρη άμμο, όπου πίσω από τους αμμόλοφους είναι χαμηλές ελιές και είναι τίγκα στους κατασκηνωτές. Χιπισμός κι ανεμελιά. Και η πλάκα είναι ότι στο τέλος του δρόμου βλέπεις ένα κάρο αυτοκίνητα μηχανές και παπάκια και όταν φτάνεις μετά από πεντάλεπτο περπάτημα στην παραλία βλέπεις 2-3 άτομα εδώ, άλλα 2-3 άτομα 100 μέτρα πιο πέρα και λες: όλα αυτά τα αυτοκίνητα ποιος τα έχει φέρει; Και πας πίσω από τους αμμόλοφους και ανακαλύπτεις μια ολόκληρη κοινότητα. Επίσης, αρκετός γυμνισμός Από εκεί φύγαμε κατά τις 18:30.
Καθώς είχαμε κάποιο περιθώριο μέχρι να δύσει ο ήλιος, είπαμε να πάμε μια βόλτα μέχρι τα ηφαίστεια, τα οποία βρίσκονται σε ένα οροπέδιο στο κέντρο του νησιού και περιστοιχίζονται από τις απόκρημνες πλαγιές του νησιού, δημιουργώντας κάτι που μοιάζει με καλδέρ.α Παρ 'όλα αυτά, αν και η ατμιδική δραστηριότητα του ηφαιστείου συνεχίζεται (κάποιος ντόπιος μου είπε ότι κάθε 5 περίπου χρόνια, ανοίγει το ρήγμα που περνάει κάτω από τον κεντρικό κρατήρα και γεμίζει νερό, το οποίο ανεβαίνει στην επιφάνεια βραστό πλέον και έτσι δημιουργείται το φαινόμενο των ατμίδων, οι οποίες έχουν συνήθως μυρωδιά κλούβιων αυγών,λόγω του θείου που αφθονεί σε τέτοια ηφαιστειογενή εδάφη.
Μετά μπάνιο στο σπίτι και αμέσως για φαΐ στον Κλεάνθη, πάρα πολύ καλό φαγητό. Επίσης, ένα μόνιμο πρόβλημα της Νισύρου και των απομονωμένων νησιών είναι ότι οι διακοπές του ρεύματος από τη ΔΕΗ είναι τόσο συχνές και πολύωρες, που κυριολεκτικά κάνουν τους μαγαζάτορες με ευαίσθητα προϊόντα να απηυδίσουν γιατί δε μπορούν να προσφέρουν κυριολεκτικά τίποτα και τους χαλάει συνέχεια την εικόνα τους. Το φαγητό πάντως πολύ καλό. Συνιστώ τη μακαρονάδα θαλασσινών. Το ποτό μας το ήπιαμε στα Λιοτρίδια, καθώς σε αυτό δίπλα από τον Κλεάνθη δεν είχε τραπέζι ούτε για δείγμα.
