Και σαν συμπλήρωμα, καλό είναι να γνωρίζουμε μερικά πράγματα για το πως νοείται προαστιακός σιδηρόδρομος:Για να νοείται "προαστιακός" ο σιδηρόδρομος προς Χαλκίδα, θα πρέπει να είναι διπλής γραμμής και ηλεκτροκινούμενος. Ηλεκτροκινούμενος, για να μπορεί να περιορίσει την κατανάλωση ενέργειας σε δρομολόγια με υψηλή κίνηση και (φυσικά) περιορισμό των ρύπων που εκπέμπουν οι ντιζελοηλεκτράμαξες. Διπλής γραμμής:στο εξωτερικό, ένας προαστιακός σιδηρόδρομος με διπλή γραμμή εξυπηρετεί τα δρομολόγια σε "κλάσματα της ώρας", δηλαδή τρένα ανά 60, 30, 20 και 15 λεπτά της ώρας ώστε εύκολα να μπορεί ο κόσμος να τα απομνημονεύει, χωρίς να έχει χαρτί με τα δρομολόγια. Δείχνει απίστευτα ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά είναι πολύ βασικό για να μπορεί να "σπρώχνει" τον κόσμο στο τρένο. Κανείς όμως δε γνωρίζει τι περιλαμβάνει η μελέτη: μετατροπή της υπάρχουσας γραμμής από μονή σε διπλή; Αν ναι, έχουν γίνει οι απαλλοτριώσεις (όπου χρειάζεται); Μάλλον όχι, αφού και μόνο για να μετακινηθεί κανένας μαντρότοιχος γίνεται μάχη, δε θα είχαν γίνει γνωστές οι κινήσεις του ΟΣΕ για κατασκευή διπλής γραμμής; Νέα χάραξη; Αν ναι, από που;
Αυτή τη στιγμή, διπλή και ηλεκτροκινούμενη είναι η γραμμή μόνο μέχρι την Οινόη. Από εκεί και μέχρι τη Χαλκίδα, η γραμμή είναι μονή, φυσικά όχι ηλεκτροκινούμενη. Η τηλεδιοίκηση είναι ανύπαρκτη: για να διασταυρωθούν τα τρένα στο σταθμό της Αυλίδας, ο μηχανοδηγός (ή κάποιος ελεγκτής!) κατεβαίνει για να μετακινήσει το μοχλό της διακλάδωσης! Αυτό έχει σα συνέπεια τις καθυστερήσεις και τον κίνδυνο λάθους. Η σηματοδότηση εγκαταστάθηκε πριν από αρκετά χρόνια, αλλά δε δούλεψε ποτέ, κανείς δεν ξέρει γιατί. Πάντως η σηματοδότηση στον "κορμό", δηλαδή στο κομμάτι Πειραιάς-Οινόη γίνεται μέσω ασυρμάτου, αρκετά υποκειμενικό και αναξιόπιστο μέσο για "κρίσιμες" λειτουργίες, όπως η διαχείριση της κίνησης των συρμών. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη σύγκρουση του Προαστιακού με εμπορικό τρένο στην περιοχή του Κολωνού, όπου παρά τα εγκαίνια της γραμμής, τα τρένα κινούνταν με το σύστημα σηματοδοσίας "του είπα στον ασύρματο και να μου πει ότι θα τον καλέσω σε λίγο να του πω αν θα ξεκινήσουμε". Σπασμένο τηλέφωνο...
Βέβαια, όλη η ιστορία με το τρένο στη Χαλκίδα, είναι βούτυρο στο ψωμί για τους ΚΤΕΛατζήδες: εκτοπισμένοι πλέον από το κέντρο της πόλης, έβλεπαν το τρένο να τους παίρνει τους πελάτες και να μην μπορούν να κάνουν κάτι για να το σταματήσουν. Ευτυχώς όμως, οι από μηχανής θεοί κολλητοί τους στις κατάλληλες δημόσιες θέσεις τους έσωσαν.
