21.11.04

το μανιφέστο του helMUGά

Σήμερα πέφτει πολύ κρύο. Στο σταθμό του Κορωπίου ξύριζε. Η κοπέλα μου είπε πως δεν ξέρει από ποιά μέρα θα σταματάνε τα τρένα στις 21:00. Ελπίζω να μην κοπούν πάντως τα δρομολόγια. Στο γρφείο μίλησα με το Jοcker. Με τρέλλανε με την υποψηφιότητα στο HelMUG. Είχαν μαζευτεί καμιά 30ριά άτομα σε μία καφετέρια στα Λαδάδικα και με επιδοκιμάζανε! Λύμπερο φορ πρέζιντεντ! Ετοιμάζω παντως το μανιφέστο μου. Η ευρύτερη Θεσσαλονίκη πάντως πρέπει να με πηγαίνει αρκετά. Απόψε μπορεί να περάσει ο Νικολάκης από το σπίτι. Τελικά δεν πέρασε. Ούτε ο Αλέξανδρος. Πήρα όμως τη Μαριζούλα για τα χρόνια πολλά και πολύ το χάρηκα. Ήταν με το Μπάμπη και τη μικρή εκδρομή στη Σπάρτη. Όταν γύρισα στο σπίτι με είχε πιάσει μαύρη απελπισία. Είπα να πέσω να κοιμηθώ για να πάψω να σκέφτομαι. Εκεί που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος όμως, χτυπούσε το τηλέφωνο για χρόνια πολλάΣτο τέλος πήρε η Φρόσω και με έφαγε να κατέβω στο σπίτι της. Δεν ήθελε να έρθει αυτή στο δικό μου, είχε fame story...Τέσπα, άντε να κατέβω. Το κρύο στάνταρ στο σταθμό. Το τηλέφωνο μέχρι να φτάσω βούιζε από τα τηλεφωνήματα για χρόνια πολλά. Πολύ με χαροποίησαν αυτά τα τηλέφωνα. Αισθανόμουν ότι κάποιοι τελικά δε με είχαν ξεχάσει. Πήρα και ένα μήνυμα από την Έφη. Δεν ξέρω αν αυτό με χαροποίησε η όχι. Ίσως λογική της αυτοτιμωρίας μου θα προτιμούσε να μην έχω πάρει. Δεν πάει να κάνει και αυτή ό 'τι θέλει... Στο τέλος και αυτή θα τα λουστεί, όπως και ο καθένας μας. Αλλά ενδόμυχα, πολύ θα με χαροποιούσε κάτι τέτοιο, θα βρεθεί με ένα άνθρωπο και αυτός να τη φτύσει. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε: γιατί ρε μεγάλε, η συμπεριφορά σου ήταν καλύτερη; Όχι, αλλά ζήτησα συγνώμη, παρακάλεσα, έκλαψα, τι άλλο να κάνω; Ναι, σκόνταψα, έπεσα και ζήτησα χέρι να σηκωθώ. Δε θέλησε να μου το δώσει. Δεν πειράζει. Εδώ, όλα πληρώνονται.
Πίσω στο σπίτι της Φρόσως, με το που εμφανίζομαι, έρχεται και ο Θάνος και η Μυρτώ, οι οποίοι θυμήθηκαν μετά την γιορτή μου. Το Φροσάκι είχε αγοράσει μερικά γλυκά. Δεν πειράζει, καλά να είναι τα παιδιά. Είδαμε τις σαχλαμάρες της τηλεόρασης, μετά τα παιδιά έφυγαν και μετά πήγαμε για ύπνο.