Γειά!
Λοιπόν, την Τετάρτη βράδυ φύγαμε με την Κατερίνα και τον ’αρον και πήγαμε στο χωριό. Το βράδυ φύσαγε αρκετά και δυσκολευτήκαμε να κοιμηθούμε. Το πρωί είχε ξύπνημα στις 7 η ώρα για να πάμε στην Ολυμπία. Ξεκινήσαμε κατά τις 8:00 και φτάσαμε εκεί στις 9:30. Με το που φτάνουμε, κουτσί, στραβοί στον ’γιο Παντελεήμονα. Γέροι, κουτσοί στραβοί, οικογένειες, νεόπλουτοι, χλιδάτοι επώνυμοι με τις λίμο να τσαλαπατάνε τα αρχαία, αρχαιορεπή φορέματα, ιέρειες για τους τουρίστες μαζί με τσολιαδάκια σετ στα γρήκ πόπιουλαρ αρτ και τους σάτυρους με τους φαλλούς των, λαϊκό πανηγύρι! Δε λέω, καλή η διοργάνωση για τα ελληνικά δεδομένα, το ελικόπτερο ήταν λίγο εκνευριστικό που πέταγε χαμηλά μπας και εντοπίσει τίποτα ψήγματα της Αλ Κάιντα. Ο χώρος πανέμορφος, σε χρώμα βαθύ πασοκί, ήλιος που δεν έκαιγε, κατά τα άλλα, υπέροχη ημέρα για πικ-νικ. Τη γκαταβρήκα σας λέω! Καθ' ότι πέρναγε όμως η ώρα έπρεπε να επιστρέψουμε και τα χιλιόμετρα είχαν ήδη αρχίσει να μαζεύονται αρκετά. Πήγαμε για φαΐ στο Ρίο, επιστρέψαμε στο σπίτι και ο ’αρον την έπεσε για ύπνο. Μετά ήρθε ο Σιμεών και τα λέγαμε. Του έδωσα και κάτι χαρτιά. Νομίζω ότι και το Κατερινάκι το ευχαριστήθηκε. Το καημένος ο Λύμπερο έκανε τα χιλιόμετρα της ζωής του. Περπάτησε από το χώρο που είχαμε αφήσει τα αυτοκίνητα μέχρι το στάδιο που έγεινε το ’γγιγμα της Φλόγας! Χαίρομαι που περπατάει αρκετά, μπορεί το πόδι του να ξαναφτιάξει!
Νομίζω ότι αυτή η εκδρομή ήταν ό'τι έπρεπε για να μου φτιάξει τη (γενικά) χάλια διάθεση. Και την προηγούμενη εβδομάδα όταν πήγαμε με τη Τζούλια και τη Ράνια στο Rock 'n' Roll μπορώ να πω ότι περάσαμε γαμάτα. και εκείνο καλό ήταν.
Αυτά