Ο Μολώχ της οικονομίας

Διακρίνεται σιγά-σιγά σε παγκόσμιο επίπεδο η μεταβίβαση της εξουσίας από τον πολιτικό χώρο στον επιχειρηματικό. Από εκεί που κάποτε οι πολιτικοί στέκονταν σα ρυθμιστές των οικονομικών εξελίξεων, σήμερα κάθονται σαν ανήμποροι τηλεθεατές την επέλαση των "επενδυτών" απατεώνων, σα να είναι οι οποιοιδήποτε πολίτες και επικαλούμενοι ανώτερες δυνάμεις να τους σώσουν την οικονομία από το χάος το οποίο οι ίδιοι επί σειρές δεκαετιών δημιούργησαν, είτε με τη συναίνεσή τους, είτε με την αδιαφορία τους.
Όλοι πλέον, όχι μόνο οι πολίτες, αλλά και οι πολιτικοί ανεξαρτήτως της ισχύος της χώρας, είτε αυτή είναι η Ελλάδα είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες είτε η Γερμανία, παρακολουθούν τις οικονομικές εξελίξεις που αφορούν στις ίδιες τις χώρες στις οποίες έχουν εκλεγεί νομίμως λες και είναι κάτι που είναι πρόβλημα κάποιου τρίτου. Ο ΓΑΠ το καλοκαίρι μαλακιζόταν στη Σκιάθο και ενώ ο κώλος της διπλανής Ιταλίας είχε πιάσει φωτιά με τα ασφάλιστρα των ομολόγων, έκανε κανώ έχοντας ένα αδιάβροχο λάπτοπ μεσοπέλαγα ενώ φουσκωτοί-παπάκια μπανιέρας σε χρώμα κίτρινο με εξωλέμβιες τον προστάτευαν από το λαό του και τα τρομοκρατικά του γιαούρτια. Ο παπάρας ο Κάμερον μπεκρούλιαζε κρασιά της Τοσκάνης και αν δεν του τύχαιναν τα Δεκεμβριανά της Αγγλίας ακόμα εκεί θα ήταν, έλα μου όμως που έπρεπε να συντονίσει τους μπάτσους κατά των Αθλίων του Ουγκώ οπότε με βαριά καρδιά γύρισε πίσω για να κάνει δηλώσεις εναντίων των θλιβερών πλιατσικολόγων που οι φανφαρόνικες νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ίδιου και των προκατόχων του δημιούργησαν. Ο κοντός κάνει ορθοπεταλιές ενώ κυκλοφορούν φήμες από τους κερδοσκόπους για το αξιόχρεο της BNP Paribas και διακυβεύοντας το μέλλον του συνόλου της γαλλικής οικονομίας. Θυμούμενος τις ιρλανδικές ρίζες του, ο άλλος ο λιοκαμένος κάθεται και πίνει μπύρες Guiness στο Καμπ Ντέιβιντ και βλέπει εναλλάξ τα τεκταινόμενα για την οικονομία της πατρίδας του όταν ρίχνει διαφημίσεις στο ενδιάμεσο των αγώνων μπέιζμπολ, κάνοντας ταυτόχρονα δηλώσεις γενικής αρλουμπαρίας που ούτε τους υποτακτικούς τους δε μπορούν να πείσουν.
Όλα κι όλα. Μπορεί ο κοσμάκης ανά την υφήλιο να κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα της μαλακίας τους, μη χαλάσουν και τη ζαχαρένια τους.

"Κάποτε, το 1967 όταν σκοτώθηκε ο Πέτρουλας στις ταραχές του 1965, έφυγε η δημοκρατία και ήρθαν τα τανκς. Τώρα, φεύγει η δημοκρατία και έρχονται οι επιχειρηματίες. Καληνύχτα σας".
Γρηγόρης Ψαριανός, από ομιλία του στη Βουλή στις 5/5/2010 στον απόηχο της τραγωδίας των τριών νεκρών της Marfin και κατόπιν υπερψήφισης του νόμου 3545/2010 για τη Δανειακή σύμβαση των 80 δισ. ευρώ.