Δημοσκόπηση

Σήμερα το απόγευμα με πήραν τηλέφωνο από μια εταιρία δημοσκοπήσεων. Ο διάλογος είναι πραγματικός… Δε βαστήχτηκα.

"καλησπέρα σας"
"καλησπέρα"
" σας παίρνουμε από την εταιρία δημοσκοπήσεων _________ και κάνουμε μια δημοσκόπηση για τις καταναλωτικές συνήθειες, θα θέλατε να συμμετάσχετε;" μου λέει η κοπέλα
"ναι βεβαίως, αλλά θα πρέπει πρώτα να γίνει τιμολόγηση" απαντώ
"τι εννοείτε;"
"εννοώ ότι μου ζητάτε κάποιες πληροφορίες…" και πριν προλάβω να τελειώσω:
"…ναι, αλλά μην ανησυχείτε, είναι ανώνυμα και το τηλέφωνό σας δε θα δημοσιευτεί", ανησυχώντας μήπως και φοβάμαι ότι θα γνωστοποιηθούν τα στοιχεία μου. Όμως οι προθέσεις μου ήταν άλλες.
"ναι, το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα…" λέω
"τι θέμα υπάρχει;"
"είναι ότι πρέπει να σας τιμολογήσω για τις υπηρεσίες που θα σας προσφέρω", απαντώ και συνεχίζω:
"…κατανοείτε ότι είμαι επαγγελματίας και η ωριαία αμοιβή μου είναι 50 ευρώ" (μάλλον λίγα είπα).
"ε;" κολλάει η κοπελιά. Μάλλον κάτι τέτοιο δεν το έχει ξανακούσει
"μισό λεπτό παρακαλώ…" μου λέει, περιμένω στην αναμονή και με δίνει στην προϊσταμένη της
τουτ, τουτ, τουτ…
"ναι;" λέει μια φωνή
"ναι;" και εγώ
"τι θέλετε;" μου λέει με ολίγον απότομο ξινό τρόπο
"εγώ;" λέω
"ναι" μου λέει
"εσείς τι θέλετε", λέω
"θα συμμετάσχετε στη δημοσκόπηση;"
Άκου θράσος. Σαν τον μαθητή που δε θέλει να πάει στην εθνικοσοσιαλιστικού ρεαλισμού μαθητική παρέλαση του σχολείου και η δασκάλα το κοιτάει σαν κέρβερος.
"φυσικά, αλλά θα πρέπει πρώτα να γίνει μια τιμολόγηση"
"τι τιμολόγηση;" λέει
πάλι τα ίδια:
"για τις υπηρεσίες που μου ζητάτε, το κόστος είναι 50 ευρώ την ώρα, όπως και η ελάχιστη δυνατή απασχόληση"
"ποιες υπηρεσίες;"
"η πληροφορία που μου ζητάτε είναι μια υπηρεσία που χρεώνω"
"το κόστος είναι 50 ευρώ την ώρα, όπως και η ελάχιστη δυνατή απασχόληση" (ήθελα να πω ότι η ελάχιστη ώρα που μπορείς να με χρησιμοποιήσεις είναι μια ώρα)
"ξέρετε, αυτό που ζητάτε δε μπορεί να γίνει"
"φυσικά και μπορεί, αρκεί να δέχεστε τη συμφωνία"
"ποια συμφωνία;"
"για την τιμολόγηση"
"λυπάμαι, δε λειτουργούμε έτσι, δε μπορώ να σας κάνω κάτι"
"ούτε και εγώ, λυπάμαι, αλλά δωρεάν δε δουλεύω"

Και πως θέλατε αγαπητή μου να γίνει; Όμως κατά τ' άλλα γίνεται να αποσπάτε μια δωρεάν πληροφορία από τον κόσμο (όχι εσείς προσωπικά ή η τηλεφωνήτρια, εσείς δυστυχισμένες υπάλληλοι είσαστε και μπλέξατε με τον ιδιότροπο, αλλά ο απατεώνας που βρίσκεται στο τιμόνι της εταιρίας σας) και να τη χρησιμοποιείτε για να εξάγετε διάφορα αυθαίρετα συμπεράσματα για τον οποιονδήποτε σας τα ζητήσει κατά παραγγελία, και από πάνω να αμείβεστε και αδρά για αυτή την υπηρεσία σας. Ε, όχι δα. Αν θέλετε, όπως τα ζητάτε από την ΠΑΣΟΚοΝΔ, το ΣΚΑΪ, το Μέγκα, τα Νέα την Καθημερινή, θα πληρώσετε και εμένα.

Ψαλμός 22 ή τα προβατάκια των Αγορών

S'il vous plaît, dessinez-moi un mouton:


ήσυχα περνάτε το καιρό σας βόσκοντας σε χαμηλότοκα δάνεια
μονάχα λίγο υποψιασμένα για μια αδιόρατη ανησυχία στον αέρα
Καλά θα κάνετε να προσέχετε
μπορεί να υπάρχουν τα όρνεα των funds τριγύρω
γιατί κοίταξα πέρα από τη Γουώλ Στρητ και είδα
ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται

Τι νομίζετε ότι κερδίζετε υποκρινόμενα ότι ο κίνδυνος δεν είναι αληθινός;
Ταπεινά και υπάκουα ακολουθείτε τον Τραπεζίτη σας
μέσα από τις πεπατημένες λύσεις των περικοπών
μέχρι την κοιλάδα της αναδιάρθρωσης

Τι έκπληξη!

Η όψη του απόλυτου τρόμου μέσα στα μάτια σας
τώρα τα πράγματα είναι ακριβώς όπως δείχνουν
Όχι, αυτό δεν είναι ένα κακό όνειρο

 
Ο Τραπεζίτης είναι ο ποιμήν μου,

δεν θα θελήσω τίποτα από την ασυλία μου

με ξαπλώνει επάνω στα χλοερά περιουσιακά μου στοιχεία

μέσα από ενέσεις ρευστότητας με οδηγεί σε γαλήνιες επενδύσεις

με αστραφτερές χρεοκοπίες ξελευτερώνει τη λεβεντιά μου

με κρεμάει σε μνημόνια για παραδειγματισμό

με τεμαχίζει σε φιλέτα αξιοποίησης

Ιδού γαρ,

έχει μεγάλη δύναμη και μεγάλη πείνα

όταν έρθει η μέρα που εμείς οι μισθωτούληδες

με ήσυχη τη συνείδηση και μεγάλη αφοσίωση

θα γίνουμε κάτοχοι της τέχνης των εκλογών

και ιδού,

θα αναβαθμιστούμε
 
και θα κάνουμε τα μάτια αυτών των καριόληδων να δακρύσουν


Βελάζοντας και παραμιλώντας ορμάμε στο λαρύγγι του με ένα ουρλιαχτό
ποτάμια τρελαμένων εκδικητών

Ακούσατε τις ειδήσεις;
οι Πάγκαλοι είναι νεκροί
μείνετε σπίτι καλύτερα
και κάντε ό, τι σας λένε οι παπαγάλοι.
Φυγέτε από τους πλατείες, εάν θέλετε να γεράσετε

Die Architekten der Zerstörung

An meine deutsche Freunde
(Bitte sehen Sie das Video, bevor den Texte lehren).
http://www.youtube.com/watch?v=qOgHLUxCpI4
Kostas Simitis war President-Minister von 1996 bis 2004. Er war Wirtschaftsprofessor an einer Uni in Deutschland. Er war dergenise, der die Initiative ergriffen hat, dass Griechenland in Euro-zone als Mitglied beitritt, ohne dass die Wirtschaftsvoraussetzungen erfüllt werden. Es lässt sich annehmen, dass die meisten statistischen Wirtschaftsangaben sowohl vom griechschen Statistiks-Amt als auch von dem Wirtschaftsamt und der griechischen Nationalbank gefälscht wurden.

Der Beitritt wurde von der E.U. und der Eurostat genehmigt, obwohl sie in Kenntniss waren, dass die meisten Angaben nicht nichtig waren, haben aber nichts dagegen unternommen. Nach dem Beitritt ist der damalige Präsident der Griechischen Bank - Lukas Papadimos - zurück getreten und übernahm die Stelle des Vize-Präsidenten in der Zentralen Europäischen Bank. Später wurde er Präsident der griechischen Regierung.

Auf der anderen Seite setzt sich herr Daniel Kohn-Bedit immer häufiger für die interessen der vorig griechischen Regierung ein übrigens trifft er sich immer mehr mit Politikern aus Griechenland und wird auch von der griechischen Akademie gelobt. Ohne ein wesentliches Argument zu haben, versucht er dem Mädchen auszuweichen, indem er seine Einstellung zum Krieg in Serbien damit begründet, dass 80% Prozent der Griechen für die Serben waren. Aber die ist nur die halbe Wahrheit.

Herr Bendit bezieht sich auf die Gefühle des griechischen Volkes und gar nicht auf die Aktionen und Handlungen der griechischen Regierung, die eigentlich während des Krieges neutral war Im Gegenteil zur amerikanischer und deutschen Regierung, die ohnehin die kroatischen und muslimischen Seiten mit WQaffen geliefert haben. Damit haben sie zusammen mit den Russen, die gleichfalls die Orthodoxen Serben unterstützten, dazu geführt, dass dieser unbeschreiblicher Krieg weiter fortgesetzt wird.

Herr Bendit, Führer der Studenten bei Pariser Mai änderte seine Lebenseinstellung unter dem Motto "Fantasie an die Macht" zum "Realismus des Krieges" und erklärte sich als Anhänger der militärischen Konfrontation der damaligen Zeit. Keib Land hat das Recht, sich militärisch in die inneren Angelegenheiten eines anderen Landes einzumischen. Und nun sehen wir ihn als Gesprächpartner von Herrn Simitis dem Mann, der zum größten Teil die Schuld an der heutigen Situation in Griechenland trägt, und der sich für die Interessen eines Betrügern einsetzt.

Beide halte ich für lächerlich.